- EXPEDITIO
- I.EXPEDITIOpro specie exercitus, non iusti, et sollennis, at subiti velut et tumultuarii in Vita Offae Merciorum R. Ms.Quorum i. e. Danorum adventus primus, et tam temerarius postquam Regi innotuit, missâ Expeditione, non enim pro tali populo dignabatur exercitum publicum convocare, eorum potenter repressit arrogantiam, et dissipatos, magnaque ex parte diminutos, ad naves suas turpiter revertere coegit. theodoricus autem, Gothorum Rex apud Cassiod. l. 1. c. 17. ait: Merito Expeditionem nominavêre Maiores: quia mens devota pr eliis, non debet aliis cogitationibus occupari. Vide Henr. Spelmann. Glossar. Archaeol.II.EXPEDITIOvocabatur olim, quocumque iret Imp. Spartian. in Pio. Expeditiones raro suscepit, nisi quad in Campaniam ad agros suos profectus est. Ut et Castra; unde Castrensis et Castrensiani dicti omnes Palatini Ministri, quod semper adessent Principi, nec tantum in aula vel in Urbe, sed in castris etiam obsequium illi, et ministerium exhiberent, ac in omnibus expeditionibus cum sequerentur. Iidem Ministeriales et Ministeriani vocati, item Castrenses, et Expeditionales servi, in LL. Burgundionum, si quis servum natione barbarum occiderit lectum, ministerialem, sive expeditionalem 55. sol. inferat. Vulgo Vassos et Vassalos et Fideles, dicebant, qui dominos suos ad bellum euntes sequi tenebantur iisque praesto semper adesse etc. Vide Salmas. ad Lamprid. in Alex. Seu.et hic passim in vocibus praefatis.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.